Wybór inhalatora - trudny wybór

Spośród niezwykle szerokiego asortymentu inhalatorów dostępnych na rynku medycznym, wybór tego odpowiedniego w dużej mierze pozostaje kwestią indywidualną. Jednakże w celu osiągnięcia optymalnego efektu leczenia, konieczna jest właściwa technika inhalacji.

Przy wyborze inhalatora powinniśmy kierować się :

• możliwością poprawnego i wygodnego użytkowania sprzętu,

• parametrami technicznymi urządzenia,

• ceną inhalatora (astma oskrzelowa należy do chorób przewlekłych i zaliczanych do nieuleczalnych tak więc zakup inhalatora jest zakupem na lata dlatego szczególnie warto zainwestować tutaj w odpowiedniej klasy sprzęt).

Zalety nowoczesnych aparatów do nebulizacji

Obecnie w sprzedaży pojawiły się małe, poręczne (zaopatrzone w torbę przenośną i alternatywne źródła zasilania), coraz bardziej wydajne i tańsze aparaty do nebulizacji. Podstawowe zalety tych inhalatorów wynikają z faktu, że:

• nie wymagają od chorego koordynacji wdechu, uwalniają skuteczna dawkę leku przy zwyczajnym oddychaniu (szczególnie istotne w przypadku leczenia niemowląt i małych dzieci),

• umożliwiają szeroką modyfikację dawki leku a nawet podawanie kilku leków jednocześnie

Co warto wiedzieć przed wyborem inhalatora:

Do informacji technicznych na które rodzice powinni zwrócić szczególna uwagę przy wyborze inhalatora do nebulizacji należą:

• sposób wytwarzania aerozolu (niektóre preparaty mogą być stosowane tylko w inhalatorach pneumatycznych gdyż inhalatory ultradźwiękowe mogą niszczyć cząsteczki niektórych leków)

• wielkość wytwarzanych przez urządzenie cząsteczek decydujące o miejscu wchłaniania leku w drogach oddechowych (cząsteczki aerozolu o wielkości > 8 mikro m wchłaniają się w górnych drogach oddechowych np. w nosie czy gardle, cząsteczki o wielkości 5-8  mikro m wchłaniane są w tchawicy i dużych oskrzelach, do oskrzeli i oskrzelików docierają cząsteczki o wymiarach 2-5 mikro m natomiast do pęcherzyków płucnych cząsteczki o wielkości 0,5-3 mikro m; dlatego optymalne wymiary cząsteczek aerozolu, dla procesu nebulizacji, mieszczą się w granicach 1,0-5 mikro m)

Do oceny "jakość mgiełki" generalnie używa się dwóch wskazników: MMAD /Mass Median Aerodynamic Diameter/ - określa w sposób procentowy zawartość określonego rozmiaru cząsteczek w aerozolu (np. nebulizator o MMAD równym 2 mikro m wytwarza 50% cząsteczek o wielkości poniżej 2 mikro m i 50% cząsteczek o wartości powyżej) oraz MMD /Mass Median Diameter/ - określa uśrednioną wielkość cząsteczek w aerozolu)

• efektywność urządzenia (zależy od rozkładu cząsteczek - przynajmniej 50% cząsteczek powinno należeć do frakcji drobnocząsteczkowej aerozolu, czyli być mniejszych niż 5 mikro m; związana jest także ze stratą preparatu leczniczego wynikającą np. z ilość roztworu pozostającego w pojemniku na lek tzw. przestrzeń martwa nebulizatora; jak również z wydajnością, szybkością inhalacji)

• wyposażenie dodatkowe (np. torba przenośna, maseczka twarzowa dla dziecka i/lub osoby dorosłej, ustnik, zapasowe filtry)

• poziom głośności kompresora (poniżej 60 dBA)

• ze względu na duża ruchliwość małych dzieci warto zwrócić uwagę na długość przewodu powietrznego, który powinien zapewniać dziecku względną swobodę (dodatkowo długi przewód może pośrednio wyeliminować niedogodności dźwiękowe, umożliwiając postawienie kompresora w osobnym pokoju)

Na czym polega nebulizacja?

Nebulizacja polega na dostarczeniu leku do dróg oddechowych chorego w postaci aerozolu (mgiełki), czyli układu zawieszonych w gazie drobnych cząstek substancji płynnej.

Zaletą stosowania nebulizacji jest przyspieszenie działania leku oraz zmniejszenie wielkości dawki podawanego leku, co ogranicza niekorzystne efekty uboczne terapii.

Najczęściej stosowany nebulizator MedelJet Basic	Maska do nebulizatora	Przewód łączący kompresor z nebulizatorem	Najchętniej kupowany na rynku inhalator Philips Respironics Family Soft Touch

Rodzaje inhalatorów

Inhalatory pneumatyczne tłokowe są najczęściej używane w domu, w czasie podróży, sanatoriach, ambulatoriach a także szpitalach. Stosuje się je w większości terapii aerozolowych do podawania następujących leków:

• Antybiotyków; aminoglikozydy (tobramycyna, gentamycyna, amikacyna), karbenicylina, kolistyna, ceftazydym, wankomycyna, amfoterycyna B
• Pentamidyna
• Glikokortykosteroidy (budezonid, beklometazon i inne wziewne stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej).
• Leki rozszerzające oskrzela (bronchodylatacyjne), takie jak bromek ipratropium, beta2-mimetyki (salbutamol, terbutalina), preparaty złożone (bromek ipratropium + fenoterol
• Mukolityki, na przykład N-acetylocysteina, mesna, ambroksol
• Leki hamujące transport przezbłonowy jonów sodu (amiloryd)
• Kromoglikan disodowy
• Dornaza alfa

 

W ramach działań profilaktycznych inhalatory pneumatyczne tłokowe mogą być używane do inhalacji solą fizjologiczną, przegotowaną wodą, a także do aromaterapii i ziołolecznictwa.

Dla potrzeb inhalacji poza domem przydatne są inhalatory mikrokompresorowe , które z powodzeniem mogą być używane w samochodzie, pracy czy szkole.  Dzięki akcesoriom w postaci wtyczki do gniazdka samochodowego lub specjalnym akumulatorkom mogą być używane w każdych warunkach. Inhalacje za pomocą aparatów ultradźwiękowych są co raz mniej popularne, ze względu na przeciwwskazania ich stosowania u noworodków i niemowląt oraz przy podawaniu wielu popularnych leków np. antybiotyków, glikokortykosteroidów (budezonid).

 

 

Inhalator stacjonarny - może pracować nawet 2000 godzin bez wyłączania!	Inhalator przenośny - niewiarygodne wymiary tylko 9,4 cm na 10 cm!

Kiedy stosować inhalatory?

Wskazania do nebulizacji przy chorobach oskrzeli i płuc: